Kodeks Prawa Kanonicznego z
1983 r. mówi tylko o przeszkodach zrywających potocznie przez wiernych zwanymi przyczynami powodującymi rozwód kościelny, które nie uzdalniają do ważnego
zawarcia małżeństwa. Oprócz tych przeszkód istnieją w prawie zakazy zawierania
małżeństwa (dotyczą one np. osób związanych: prywatnym ślubem czystości lub
ślubem publicznym czystości,
ale czasowym lub ślubem czystości wieczystym, lecz
nie publicznym, złożonym w instytucie zakonnym albo świeckim, bądź też w
stowarzyszeniu życia apostolskiego) notariusz Łomianki.. Zakaz dotyczy tylko godziwości.
Z chwilą wygaśnięcia ślubu lub uzyskania od
niego dyspensy, zakaz ustaje. Mogą też być jeszcze inne zakazy. Sprawie
poszczególnych przeszkód kanonicznych zrywających, czyli powodujących stwierdzenie nieważność małżeństwa, bez względu na to, czy są one pochodzenia Bożego, czy
tylko kościelnego, KPK poświęca dwanaście kanonów (1083-1094). Są to
następujące przeszkody: młodociany wiek, małżeńska niezdolność (impotencja),
istniejący aktualnie węzeł małżeński, różność religii (disparitas cultus),
święcenia, profesja zakonna, uprowadzenie, występek, pokrewieństwo,
powinowactwo, przyzwoitość publiczna, pokrewieństwo prawne.
